WYBRANE PROBLEMY EKSPLOATACYJNE STROPODACHÓW O ODWRÓCONYM UKŁADZIE WARSTW
Rozwiązania przekryć dachowych i tarasowych z izolacją termiczną ułożoną na powierzchni warstwy hydroizolacyjnej są coraz częściej stosowane w polskim budownictwie. Niestety po kliku latach eksploatacji stwierdzany jest fakt wzrostu zawilgocenia izolacji. W artykule uzupełniono wnioski z pracy badawczej wykonanej w Instytucie Techniki Budowlanej, w ramach której podjęto próbę wyjaśnienia przyczyny tego zjawiska w oparciu o wyniki własnych badań laboratoryjnych.
W systemie o odwróconym układzie warstw, tzn. z izolacją termiczną ułożoną na powierzchni warstwy hydroizolacyjnej, izolacja cieplna narażona jest na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, a przede wszystkim opadów deszczu. Dlatego też odwrócony układ warstw stropodachu wymaga stosowania materiałów termoizolacyjnych, które [1,2]:
– nie wchłaniają wody,
– są odporne na powtarzające się cykle zamrażania i odmrażania,
– charakteryzują się bardzo dobrymi właściwości termoizolacyjnymi,
– wykazują wysoką wytrzymałość na ściskanie,
– są odporne na korozję biologiczną, czyli spełniają podstawowe zadania postawione izolacji cieplnej, polegające na obniżeniu strat ciepła przez przekrycie budynku.
Podczas przeglądów obiektów dokonywanych w ramach ekspertyz związanych z przeciekami przekryć dachowych i tarasowych o odwróconym układzie warstw coraz częściej spotykamy się z problemem znacznego zawilgocenia izolacji termicznej wykonanej z wyrobów teoretycznie o bardzo niskiej nasiąkliwości. Możliwość powstania takiego zjawiska była już sygnalizowana w artykułach pojawiających się pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku [3,4]. Biorąc pod uwagę powyższe problemy, w Instytucie Techniki Budowlanej podjęto próbę wyjaśnienia mechanizmu jego powstawania. Celem badań było ustalenie korelacji pomiędzy podstawowymi właściwościami materiałów termoizolacyjnych, ujętymi w normach wyrobów (tzn. PN-EN 13163 i PN-EN 13164), a wynikami uzyskiwanymi w ramach badań przyspieszonego starzenia w warunkach laboratoryjnych [5]. Założono, że korelacja ta umożliwiłaby opracowanie metody do prognozowania poziomu wzrostu zawilgocenia warstwy termoizolacyjnej powstającego podczas eksploatacji stropodachu o odwróconym układzie warstw, dając szansę na wstępną selekcję wyrobów termoizolacyjnych, zalecanych do stosowania w takich rozwiązaniach już na etapie procesu budowy. Wnioski z badań laboratoryjnych zostały omówione wcześniej w publikacjach prezentowanych na konferencjach i w prasie technicznej [6,7]. W niniejszym artykule podano jedynie podstawowe ustalenia uzyskane w ramach tych oznaczeń, jako stan wiedzy i wprowadzenie do przeglądu obiektów będącego przedmiotem niniejszego artykułu. Omówiona w niniejszym artykule analiza stanu technicznego obiektów ma na celu przedstawienie zależności pomiędzy stwierdzoną wartością wilgotności warstwy termoizolacyjnej po ww. okresie użytkowania a wymaganiami ETAG-u 031, w powiązaniu z widocznymi skutkami zawilgoceń po drugiej stronie przegrody budowlanej. Przedstawione w artykule problemy użytkowe przekryć o odwróconym układzie warstw stwierdzone na dwóch obiektach eksploatowanych w Warszawie przez okres 10 lat są potwierdzeniem wcześniej sygnalizowanych wniosków z badań laboratoryjnych symulujących obciążenia użytkowe występujące w warunkach naturalnych.
CAŁOŚĆ DO ZNALEZIENIA TUTAJ
