CEDET
CEDET znów jest użyteczny i użytkowy, co jest immanentną cechą sztuki architektury. Koncepcja zakładała m.in. odtworzenie tektoniki i podziałów elewacji z lat 50. oraz detali sprzed pożaru, a od strony Brackiej stworzenie nowego skrzydła mieszczącego przestrzenie handlowe i biurowe.
Projekt domu towarowego u zbiegu Alej Jerozolimskich i Kruczej w Warszawie powstał w latach 1947–1948, jego autorami byli architekci Zbigniew Ihnatowicz i Jerzy Romański. Ukończony w 1951 roku budynek był pierwszym po wojnie w Polsce, porównywanym z architekturą Le Corbusiera i innymi projektami modernistów oraz ekspresjonistów, nowoczesnym domem towarowym. Po pożarze w 1975 roku fasady odbudowano w uproszczonej formie, rezygnując ze wszystkich detali, charakterystycznych podziałów na elewacji i jej rozrzeźbionej tektoniki. W 2006 r. dzięki staraniom ówczesnego właściciela budynku i Andrzeja M. Chołdzyńskiego budynek został wpisany do rejestru zabytków. W latach 2011–2014 projekt rozbudowy i rewitalizacji obiektu opracował architekt Andrzej M. Chołdzyński (generalny projektant) i Wojciech Grabianowski dla konsorcjum AMC-Andrzej M. Chołdzyński i RKW Rhode Kellermann Wawrowsky, którego liderem była pracownia AMC. Koncepcja zakładała m.in. odtworzenie tektoniki i podziałów elewacji z lat 50. oraz detali sprzed pożaru, a od strony Brackiej stworzenie nowego skrzydła mieszczącego przestrzenie handlowe i biurowe. Po rewitalizacji oraz przebudowie gmach ma powierzchnię użytkową brutto ok. 22 000 m2, powierzchnię całkowitą ok. 36 500 m2 i kubaturę 147 700 m3. Przebudowa i rozbudowa CDT jest jednym z nielicznych takich przedsięwzięć przeprowadzonych pod ścisłym nadzorem konserwatora zabytków i obejmującym wykonany w technologii monolitycznej żelbetowej modernistyczny budynek wzniesiony w Polsce po II wojnie światowej. W warstwie symbolicznej i filozoficznej odbudowa CDT jest uwieńczonym sukcesem dążeniem do utrwalenia idei w przemijającym czasie. Zachowano architektoniczny oraz historyczny genius loci tego miejsca. CEDET znów jest użyteczny i użytkowy, co jest immanentną cechą sztuki architektury. W kulturze materialnej odrodzenie gmachu CDT ma znaczenie ponadczasowe – przywraca go współczesnym i zarazem przenosi w przyszłość, łącząc pokolenia w strumieniu historycznej świadomości.
