Żyjemy w czasach transformacji technologicznej – Podkreślam wagę odpowiedniego planowania naszych inżynierskich działań.
Cieszy mnie fakt, że obecnie w Polsce w szeroko rozumianym budownictwie, w tym komunikacyjnym, stosujemy najnowsze technologie, i to wdrożone z dużym powodzeniem. Jest to istotne tym bardziej, że jesteśmy w fazie przebudowy i budowy naszej krajowej infrastruktury komunikacyjnej, która jest nam tak bardzo potrzebna. W niektórych dziedzinach budownictwa wyprzedzamy świat i „bijemy” rekordy – m.in. w dziedzinie materiałów kompozytowych do budowy kładek pieszo-rowerowych, a nawet całych obiektów mostowych, ekomostów o konstrukcji gruntowo-powłokowej czy też budownictwa bezwykopowego No-dig (dobrym przykładem jest kolektor „Czajka” – światowa nagroda 2011 za najdłuższy odcinek o rekordowej średnicy). Warte podkreślenia jest również to, że w dzisiejszych czasach teoria i praktyka badawcza (badania laboratoryjne oraz w skali naturalnej) przy tworzeniu nowoczesnych obiektów infrastruktury komunikacyjnej uzupełniają się, co przynosi wymierne korzyści. W swojej praktyce, oceniając m.in. projekty dotyczące infrastruktury komunikacyjnej – wcześniej w ramach programów ramowych UE, a obecnie w ramach H2020 – mam okazję obserwować zmieniającą się sukcesywnie tematykę wnioskowanych projektów i związany z tym dalszy rozwój technologiczny. Zadziwiający jest dla mnie fakt, jak proste czasami pomysły, zaczerpnięte z różnych dziedzin naszego życia, a następnie przeniesione do budownictwa, wnoszą znaczny postęp technologiczny. Oprócz nowości obserwuję jednak, że w dużym stopniu tematyka wielu realizowanych projektów unijnych powraca od kilkunastu już lat. Dotyczy to m.in. zagadnień związanych z monitoringiem stanu technicznego konstrukcji inżynierskich, systemów eksperckich, a także przeciwdziałania katastrofom budowlanym. Efekty tych działań składają się na dalszy rozwój praktycznej wiedzy inżynierskiej, w tym intensywnie rozwijanego systemu BIM – przyszłościowego, wieloczłonowego „narzędzia” użytecznego nie tylko przy samej realizacji obiektów budowlanych, ale również, co zdaniem autora jest istotne, niezwykle pomocnego przy ich późniejszej eksploatacji (przewidywanie nakładów z uwagi na trwałość i ekologię z uwzględnieniem zasad LCA). Należy mieć tu na uwadze, że każdej strategii rozwoju przewodzi obraz stanu docelowego. Z tego względu w pełni popieram wypowiedź mojego Szanownego Kolegi z Rady Recenzentów – prof. Kazimierza Furtaka, która ukazała się w styczniowym numerze, że w każdym naszym działaniu potrzebna jest właśnie wizja. Rozwijając tę myśl Profesora, dobrze przemyślana wizja (często z dodatkowym elementem w postaci marzeń) powinna być przełożona na kompleksowy, długofalowy, spójny plan, a dopiero później z powodzeniem możemy sukcesywnie realizować poszczególne elementy jego całości w zależności od uwarunkowań zewnętrznych. Tym samym można w sposób właściwy – i co równie ważne, kreatywny oraz perspektywiczny – zaplanować inwestycje w dostosowaniu do naszych potrzeb z uwzględnieniem optymalnych technologii i późniejszego ich utrzymania, aby w dalszej kolejności z pełną konsekwencją je realizować. Wagę odpowiedniego planowania naszych inżynierskich działań podkreślam często również na zajęciach dydaktycznych prowadzonych na Uniwersytecie Zielonogórskim w specjalności drogowo-mostowej. Myślę jednak, co smuci, że dużym ograniczeniem we właściwej realizacji tych inwestycji jest zbyt duża liczba często obszernych przepisów, powstałych w różnym okresie, niejednokrotnie niespójnych ze sobą, które w efekcie wcale nie prowadzą do zamierzonych skutków. Odnosi się to chociażby do wielu wymagań środowiskowych, w tym przykładowo – do przejść dla zwierząt.
dr hab. inż. Adam Wysokowski, prof. UZ Kierownik Zakładu Dróg i Mostów Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Członek rady Programowej Miesięcznika „Builder”
