PROJEKT INNOVA CONCRETE

Dobiegł końca trwający cztery lata międzynarodowy projekt badawczy Innova Concrete. Wzięło w nim udział 29 instytucji z 11 krajów na całym świecie. Głównym założeniem przedsięwzięcia jest popularyzacja wiedzy na temat wartości betonowych pomników historii, powstałych w XX wieku. Jednym z badanych obiektów była wrocławska Hala Stulecia.

W dniach od 1 do 4 grudnia 2021 r. w Kadyksie (Hiszpania) odbył się cykl spotkań i warsztatów podsumowujących międzynarodowy projekt badawczy InnovaConcrete (Innovative materials and techniques for the conservation of the 20th century concrete – based cultural heritage) finansowany przez Unię Europejską w ramach programu „Programu Horyzont 2020”. Przedsięwzięcie zrzesza 29 partnerów, głównie z Europy, ale również z USA oraz Argentyny. Hala Stulecia była jedynym spośród wszystkich badanych obiektów, który znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Celem projektu jest wypracowanie nowoczesnych produktów, metod naprawy, rekonstrukcji i zabezpieczania zabytkowego betonu w oparciu o specjalistyczne badania diagnostyczne na wybranych budowlach z całego świata. Hala Stulecia jest obiektem wybitnym i przełomowym w historii architektury, przykładem jednego z największych osiągnięć przedwojennego modernizmu.

W Hali Stulecia przeprowadzono próby z zastosowaniem środków naprawczych i konserwatorskich, rozwijanych oraz testowanych w ramach projektu. Badania były realizowane wg ogólnej koncepcji koordynatora projektu – Uniwersytetu w Kadyksie (Universidad de Cadiz) z udziałem instytut CNR (Consiglio Nazionale delle Ricerche) z Włoch.

W badaniach uczestniczył również zespół naukowców z Katedry Konstrukcji Budowlanych, Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej w składzie: prof. dr hab. inż. Jerzy Jasieńko, dr inż. Krzysztof Raszczuk, mgr inż. Mateusz Moczko.

Szczegóły wyjaśnia dr inż. Krzysztof Raszczuk z Politechniki Wrocławskiej: – W ramach badań prowadzonych w projekcie InnovaConcrete analizowano m.in. efektywność zastosowania na powierzchni próbnych tzw. konsolidantów UCA-T oraz TUC zawierających nanocząstki i odtwarzających żel C–S–H w strukturze betonu. Celem stosowania środków było zwiększenie trwałości powierzchni betonowej, co zostało ocenione przez badania diagnostyczne, powtarzane w ciągu kilkunastu również w przypadku miejsc, gdzie występują zarysowania betonu, które zostały również wypełnione iniektami na bazie mikrozapraw (M4-SIKA oraz M12-SIKA) oraz tzw. past cementowych zawierających nanorurki (CSGI-2 i CSGI-3). W obu przypadkach zaobserwowano pozytywny wpływ zastosowanych środków na właściwości fizyczne i mechaniczne betonu historycznego w Hali Stulecia.

W projekcie analizowano m.in. takie obiekty jak betonowa rzeźba Eduarda Chillidy Elogio del horizonte będąca symbolem położonego na północy Hiszpanii miasta Gijon, charakterystyczne konstrukcje Eduardo Torroja czy Pomniki Wojenne w Torricella Peligna we Włoszech. W Polsce badaniom poddano również dworzec kolejowy Warszawa Powiśle.

Etapem końcowym projektu było sformułowanie, na podstawie wyników badań na Hali Stulecia oraz na innych obiektach uczestniczących w projekcie, wytycznych dotyczących ochrony i konserwacji historycznych obiektów betonowych. Patronem tego zadania oraz jednocześnie uczestnikiem projektu była organizacja ICOMOS (International Council on Monuments and Sites) afiliowana przy UNESCO.

Szczegóły projektu na: www.innovaconcrete.eu