NA SZCZYTACH BUDOWNICTWA
Profesor Leonard Runkiewicz potrafił od samego początku i potrafi nadal bardzo umiejętnie łączyć działalność na wielu polach. Naukę, dydaktykę, współpracę z gospodarką, działalność organizacyjną i społeczną. To nie jest łatwe, to potrafią tylko ludzie wielcy, wielcy profesorowie.
Prof. dr hab. inż. Leonard Runkiewicz urodził się w 1939 r. w miejscowości Góra Grabowiec na Zamojszczyźnie. W Grabowcu uczęszczał do szkoły podstawowej. Maturę zdał w 1956 r. w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Jagiełły w Płocku, po czym wstąpił na Wydział Budownictwa Przemysłowego Politechniki Warszawskiej. Studia ukończył w 1961 roku z tytułem magistra inżyniera budownictwa lądowego.
Kariera zawodowa profesora Leonarda Runkiewicza rozpoczęła się rok wcześniej na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Budowlanej, w Katedrze Teorii Sprężystości i Plastyczności kierowanej wówczas przez profesora W. Olszaka. Pracując w Katedrze, oprócz zajęć dydaktycznych brał również udział w pracach naukowo-badawczych z dziedziny mechaniki stosowanej oraz w pracach naukowo-usługowych z zakresu oceny istniejących konstrukcji inżynierskich. Równolegle z działalnością na Politechnice Warszawskiej nabywał praktykę w Biurach Projektowych: na stanowisku asystenta, projektanta, konstruktora, wykonując projekty konstrukcyjne z zakresu budownictwa ogólnego, komunalnego i inżynierii lądowej – zaprojektował w tym czasie m.in. szereg elementów konstrukcyjnych Dworca Warszawa Śródmieście.
Następnie, by nabyć praktyki budowlanej, w latach 1963–65 pracował w wykonawstwie na stanowiskach kierownika budowy, głównego inżyniera i zastępcy dyrektora ds. technicznych.
W 1964 roku uzyskał uprawnienia budowlane w specjalności inżynieryjno-konstrukcyjnej. Kolejnym przystankiem profesora w latach 1965–67 było Biuro Projektowe, gdzie zajmował się projektowaniem konstrukcji budowlanych dla przemysłu hutniczego, a szczególnie Walcowni Huty Warszawa.
Prace badawcze i tytuły
W 1965 roku profesor Leonard Runkiewicz rozpoczął pracę w Instytucie Techniki Budowlanej w Warszawie, gdzie nadal pracuje na stanowisku profesora. Zajmował się tam głównie metodami badań konstrukcji budowlanych, w tym szczególnie nieniszczącymi badaniami sklerometrycznymi, ultradźwiękowymi, radiologicznymi, badaniami seminieniszczącymi konstrukcji budowlanych, zasadami oceny jakości, nośności i niezawodności konstrukcji inżynierskich, analizą oraz doskonaleniem projektowania konstrukcji żelbetowych, a także zagadnieniami bezpieczeństwa, niezawodności i diagnostyki istniejących konstrukcji budowlanych.
Zarówno działania z zakresu badań, jak i wczesne rozpoczęcie kariery naukowej pozwoliło mu na uzyskanie w 1971 r., a więc w wieku 32 lat, stopnia naukowego doktora nauk technicznych, a w 1981 r. stopnia doktora habilitowanego na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w dyscyplinie budownictwo. Sześć lat po tym wydarzeniu uzyskał nadany mu przez Radę Państwa tytuł profesora nauk technicznych, a w roku 2000 otrzymał akredytację Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji do certyfikacji systemów jakości w przedsiębiorstwach budowlanych.
Życie od roku 1990 i prace profesora
Równolegle z pracą w Instytucie Techniki Budowlanej od 1990 r. profesor Leonard Runkiewicz prowadził wykłady oraz prace dyplomowe z konstrukcji żelbetowych i budownictwa uprzemysłowionego na Politechnice Lubelskiej, Świętokrzyskiejoraz do dzisiaj na Politechnice Warszawskiej. Był promotorem ponad 240 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich.
Ponadto był wykładowcą na studiach podyplomowych Politechnik: Warszawskiej, Krakowskiej, Białostockiej, Poznańskiej, Szczecińskiej, Rzeszowskiej oraz Lubelskiej. Świadczy to nie tylko o uznaniu jego szerokiej wiedzy, ale i o jego prestiżu, a także wielkim zapale do pracy oraz chęci wdrażania młodych ludzi w świat techniki na Politechnice Warszawskiej i Politechnice Lubelskiej. To nie było jedyne jego zadanie w tym czasie.
Poza pracami naukowo-badawczymi organizował i wykonywał prace badawczo-konstrukcyjne z dziedziny oceny oraz diagnostyki odpowiedzialnych i trudnych konstrukcji, m.in. zbiorników oraz silosów, przemysłowych konstrukcji żelbetowych, a także obiektów w fabrykach papieru i celulozy, siłowniach wodnych, zakładach petrochemicznych, cementowniach, hutach, fabrykach motoryzacyjnych itp. Były to też hale przemysłowe, wieże, maszty, kominy, fundamenty pod maszyny, a ponadto budynki, teatry, mosty, wiadukty, hale sportowe itp.
Profesor Leonard Runkiewicz dotychczas był głównym referentem ponad 150 prac badawczych oraz członkiem zespołu wykonawczego ponad 80 prac naukowo-badawczych, 10 norm i 40 wytycznych lub instrukcji stosowania. Opublikował ponad 500 prac naukowych, w tym ponad 300 samodzielnych. Wygłosił ponad 150 referatów na konferencjach naukowo-technicznych krajowych oraz międzynarodowych. Recenzował i opiniował ok. 40 prac doktorskich, habilitacyjnych oraz na tytuł i stanowisko profesora. Tym samym wniósł ogromny wkład w rozwój kadry naukowej. Poza wymienionymi pracami brał także udział w działalności grup roboczych: CEN, RILEM, CICIND, Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Komisjach Normalizacyjnych, PKN, Komitetach PZITB, Radach Naukowych oraz szeregu Kolegiów Naukowo-Technicznych.
Dotychczas, jako rzeczoznawca budowlany, wykonał ponad 1000 ekspertyz istniejących obiektów budowlanych w zakresie budownictwa ogólnego, zabytkowego, przemysłowego i specjalnego. Zawsze, oprócz pracowitości, cechowała go dokładność oraz skrupulatność.
W 1996 objął stanowisko Przewodniczącego Komisji ds. doktorskich i awansów naukowych w ITB. Od 2008 był Wiceprzewodniczącym Rady Naukowej ITB, a następnie jej Przewodniczącym do 2017 roku. W PZITB natomiast profesor działa społecznie od 1970 r., będąc Przewodniczącym Koła w ITB, Wiceprzewodniczącym Zarządu Oddziału Warszawskiego, Sekretarzem Generalnym, członkiem Zarządu Głównego oraz Przewodniczącym kilku komitetów. Od lat jest także Przewodniczącym Komitetu Rzeczoznawstwa Budowlanego.
Wśród tak wielu zajęć można wymienić jeszcze uczestnictwo w pracach komitetów redakcyjnych. Aktualnie jest naczelnym redaktorem serii wydawniczej Instrukcje, Wytyczne, Poradniki ITB. Jest również członkiem rady programowej wydawnictw ITB, członkiem rad programowych kilku krajowych wydawnictw budowlanych oraz Przewodniczącym Rady Naukowej i Rady Recenzentów miesięcznika „Builder”.
Był i jest organizatorem oraz współorganizatorem, przewodniczącym Komitetów Naukowych lub członkiem takich Komitetów wielu Konferencji Naukowo-Technicznych PZITB. Był między innymi
współorganizatorem pierwszych konferencji naukowo-technicznych w Szczecinie pt. Badanie przyczyn i zapobieganie awariom budowlanym, zamienionych następnie w latach 90. na Konferencję Awarie budowlane w Międzyzdrojach. Nieprzerwanie od 1990 roku jest także współorganizatorem i kierownikiem naukowym Konferencji Ekologia a budownictwo w Bielsku-Białej oraz konferencji Warsztat Pracy Rzeczoznawcy Budowlanego w Kielcach.
Profesor Leonard Runkiewicz to człowiek, który z wyboru uczestniczy w organizacjach naukowych i stowarzyszeniach jako m.in.: członek Sekcji Konstrukcji Betonowych, Sekcji Materiałów Budowlanych i Fizyki Budowli, Sekcji Inżynierii Materiałów Budowlanych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN. Ponadto był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej Mazowieckiej Izby Inżynierów Budownictwa.
Z wielkim skupieniem poświęcał się nauce, dydaktyce, pomaganiu innym we wkroczeniu w świat nauk ścisłych. Istotne jest to, że potrafił i chciał dzielić się swoją wiedzą z innymi. Za swe tak liczne osiągnięcia otrzymał szereg odznaczeń oraz wyróżnień. Te najbardziej znaczące to Krzyże: Oficerski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi,
Nagrody: I, II i III stopnia Ministrów za wybitne osiągnięcia twórcze, prestiżowa Nagroda im. Wacława Żeńczykowskiego (PZITB).
Niezwykły podróżnik
Właściwie poprzednim zdaniem powinno się zakończyć tekst przybliżający sylwetkę profesora, bo czy przy tak prężnej wielotorowej działalności i zaangażowaniu można jeszcze w swoim życiu znaleźć czas, poza rodziną, na zainteresowania pozazawodowe? Okazuje się, że można.
Profesor Leonard Runkiewicz jest podróżnikiem, ale podróżnikiem niezwykłym. Zdobywa góry – szczyty gór na wszystkich kontynentach – od czasów studenckich. Pierwszą zdobytą górą, i to kilka razy, były rodzime Rysy. Następnie była Annapurna w Himalajach, na którą profesor wszedł na wysokość ponad 6000 m n.p.m. Kolejne góry to: Fudżi w Japonii, Góra Kościuszki w Australii, Kilimandżaro w Tanzanii, Tien- -szan w Azji Środkowej, ale były też zdobyte szczyty górskie Kaukazu oraz And, była i Alaska, Grenlandia, Spitsbergen.
Jest podróżnikiem, ale podróżnikiem niezwykłym. Zdobywa góry – szczyty gór na wszystkich kontynentach – od czasów studenckich.
Dlaczego góry, skąd te zainteresowania? Może dlatego, że urodził się w miejscowości Góra Grabowiec.
Dlaczego chodzi w góry? Jak sam to kiedyś powiedział, nie tylko aby przekonać się, do czego jest zdolny jego organizm, poznać wrażenie bycia na szczycie, inaczej spojrzeć na świat, pokonać lęk, ale także aby poznać samego siebie, przemyśleć problem, podjąć jakąś strategię działania, znaleźć odpowiedź na nurtujące problemy.
Przebogate życie zawodowe profesora Runkiewicza, nieustępliwość w dążeniu do celu, zdolność planowania i umiejętnego łączenia działalności na wielu polach było wspomagane przez bliskie obcowanie z górami, które pokochał od samego początku.
Serdecznie gratulując sukcesów, zastanawiam się, czego mógłbym Profesorowi dzisiaj – z okazji 80. urodzin – życzyć. Zdrowia, szczęścia, z pewnością tak. Ale też nadal bycia sobą, tak jak do tej pory.
prof. dr hab. Jerzy Hoła
Marek Zdziebłowski
Wydawca „Buildera”
Budownictwo stawia dzisiaj przed nami wiele wyzwań i nie sposób im sprostać bez ludzi wielkiego formatu – takich jak profesor Leonard Runkiewicz. O Jego ogromnej wiedzy, talencie organizatorskim, zaangażowaniu i pasji do budownictwa mieliśmy okazję przekonać się wielokrotnie podczas ostatnich kilkunastu lat, kiedy to udzielał nam mentorskiego wsparcia. Jesteśmy wdzięczni za cenne wskazówki, za zaufanie, a przede wszystkim za otwartość i gotowość do współpracy. Kiedy zrodziła się idea Builder For The Future, Profesor bez wahania stanął na czele Komitetu tego przedsięwzięcia. Od dawna możemy również liczyć na Jego wsparcie w podnoszeniu merytorycznego poziomu miesięcznika „Builder” i wyznaczaniu kierunków rozwoju. Profesor przewodniczy zarówno Radzie Naukowej, jak i Radzie Recenzentów miesięcznika. Ponadto stoi na czele kapituł dwóch konkursów: Budowlana Firma Roku i TopBuilder. Patrząc przez pryzmat tych wszystkich ról, mamy świadomość, że pracujemy u boku wyjątkowego naukowca, organizatora i integratora budowlanego środowiska, będącego autorytetem dla kilku pokoleń – u boku niezwykłego Człowieka, który jest zarazem Przyjacielem „Buildera”.
prof. dr hab. inż. Kazimierz Flaga
dr h.c. multi Politechnika Krakowska
Prof. dr hab. inż. Leonard Runkiewicz – naukowiec, inżynier budowlany, pasjonat budownictwa i nauki o budownictwie, człowiek kompetentny, życzliwy, przyjaciel – po prostu Człowiek. Człowiek, jakiego nam potrzeba w trudnych czasach, które przeżywamy. Niby wszystko jest w porządku, mamy rozwój cywilizacyjny niespotykany w dziejach Polski, ale mamy też szalony pośpiech, bezwzględną rywalizację, zanik szacunku nie tylko do autorytetów, ale też do zwyczajnych ludzi, powszechny brak zaufania. I tu – jak na spienionym morzu – pojawia się sylwetka Człowieka kompetentnego, spokojnego, zrównoważonego, życzliwego, gotowego do pomocy oraz do dania dobrej rady. Takich Ludzi jest coraz mniej, ale są Oni koniecznie potrzebni, aby nie zatracić się w dzisiejszym świecie. Ja osobiście bardzo cenię Leonarda (Leszka!) za Jego wiedzę z zakresu nieniszczących metod badawczych, diagnostyki w budownictwie, niepowodzeń i awarii budowlanych, za Jego przyjacielskie rady dotyczące budowy Świątyni Świętej Bożej Opatrzności w Warszawie, za Jego dystans do spraw trudnych i skomplikowanych. Jesteś nam, drogi Jubilacie, bardzo potrzebny, żyj nam długo i szczęśliwie i wspieraj jak możesz Buildera, a zwłaszcza Jego młodych autorów – przyszłość polskiego budownictwa.
Ryszard Trykosko
Przewodniczący Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa
Nieoceniony jest wkład Pana Profesora w działalność na rzecz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Jest wieloletnim zaangażowanym członkiem naszego stowarzyszenia, piastując wiele zaszczytnych funkcji. Podkreślić należy między innymi działalność wydawniczą związaną z redagowaniem i przewodniczeniem Radzie Programowej Wydawnictw PZITB: „Inżynierii i Budownictwa” oraz „Przeglądu Budowlanego”. Doceniamy aktywność w przygotowywaniu sztandarowych konferencji naukowo- -technicznych i warsztatów Związku. Szczególnie należy podkreślić ogromny wkład Pana Profesora w sprawy podnoszenia poziomu rzeczoznawstwa poprzez przewodniczenie przez wiele kadencji Komitetowi Rzeczoznawstwa PZITB. Zaangażowanie, wkład merytoryczny i organizacyjny na tych polach są nie do przecenienia. To dowód wielkiego zapału do pracy, chęci służenia oraz przekazywania fachowej wiedzy innym, zwłaszcza młodym adeptom budownictwa.
W imieniu członków Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa oraz własnym składam gratulacje i życzenia z okazji Jubileuszu 80-lecia Urodzin.
prof. dr hab. eur. inż.
Tomasz Błaszczyński
Politechnika Poznańska
Pana Profesora Leonarda Runkiewicza od początku swojej działalności znałem z literatury, głównie książek, artykułów i instrukcji dotyczących badań nieniszczących. Do dzisiaj posługuję się słynną Instrukcją stosowania młotków Schmidta… opracowaną przez jeszcze wtedy doktorów Leonarda Runkiewicza i Lesława Brunarskiego. Z czasem zacząłem się spotykać z Profesorem na różnych konferencjach naukowych, a szczególnie na Konferencjach Krynickich, z których 3 współorganizowałem. Bliższy kontakt z Profesorem nawiązałem podczas ostatniej współorganizowanej przeze mnie Konferencji Krynickiej w 1996 r. Wtedy pierwszy raz „moi przyjaciele” doprowadzili w CK do negatywnego wyniku w przypadku mojej habilitacji, a pan Profesor stwierdził, że „… koniecznie musi poznać tego blondynka, co go tak skrzywdzili”. Bardzo blisko zaczęliśmy współpracować od 2000 r., kiedy to czułem już duże wsparcie w Profesorze. Profesor zawsze starał się wspierać i pomagać tym, których „przyjaciele za bardzo kochają”. Profesor darzony jest dużym szacunkiem w środowisku ze względu na swoją przeogromną wiedzę i doświadczenie, ale pomimo to nigdy się nie wywyższał, a nawet należy podkreślić, że zawsze był z młodymi i ich wspierał.
dr inż. Robert Geryło
Dyrektor Instytutu Techniki Budowlanej
Profesor Leonard Runkiewicz praktycznie przez całe życie zawodowe związany jest z Instytutem Techniki Budowlanej (ITB), gdzie zajmował liczne stanowiska kierownicze oraz pełnił kluczowe funkcje w Radzie Naukowej: Przewodniczącego Komisji ds. Stopni i Awansów Naukowych (1995–2015), Wiceprzewodniczącego (2008–11) i Przewodniczącego (2015–17). Profesor prowadził ponad 150 tematów badawczych oraz był członkiem zespołów wykonawczych przeszło 80 prac naukowo- badawczych, 10 projektów norm, a także blisko 40 wytycznych lub instrukcji wykonania i odbioru robót budowlanych. Wykaz prac naukowych oraz publikacji Profesora obejmuje ponad 600 pozycji.
Z okazji pięknego Jubileuszu 80-lecia oraz 60 lat pracy w zawodzie życzę Panu Profesorowi wielu lat w pełni zdrowia, wszelkiej pomyślności oraz kolejnych sukcesów, na które czeka Instytut i polskie budownictwo.
Artur Soboń
Wiceminister Inwestycji i Rozwoju
Dołączam swoje krótkie gratulacje do życzeń kierowanych na ręce Pana profesora Leonarda Runkiewicza z okazji 80. urodzin.
Niespotykanie czynny zawodowo profesor zaszczyca wiele grup roboczych oraz jest aktywnym uczestnikiem konferencji naukowo-technicznych krajowych i międzynarodowych. W sposób szczególny przyczynia się do naukowego rozwoju Instytutu Techniki Budowlanej, w którym pracę rozpoczął w 1965 roku. Jako wieloletni członek i przewodniczący Rady Naukowej czuwa nad kierunkiem rozwoju ITB.
Życzę Panu profesorowi wielu lat wypełnionych dalszymi sukcesami w pracy naukowej i mnóstwa inspirujących spotkań ze swoimi studentami.
Jacek Boruc
Zastępca Dyrektora w Biurze Technicznym Warbud SA
Współpraca z tak zacnym człowiekiem jest dla nas wyjątkowym doświadczeniem, honorem i przyjemnością. Szanowny Pan Profesor Leonard Runkiewicz jest postacią nietuzinkową w środowisku budowlanym. Jego spokój, doświadczenie i niewątpliwy autorytet zawsze pomagały w rozwiązaniu wszelkich sporów branżowych oraz ucinały dyskusje zawodowe zmierzające w niewłaściwym kierunku. To człowiek twórczego umysłu, znawca i nauczyciel, który chętnie dzielił się z nami wiedzą oraz umiejętnościami. Jesteśmy zaszczyceni, mogąc z Panem Profesorem współpracować również w dziedzinie szkolnictwa, włączając się w edukację nowych pokoleń inżynierów. Korzystając z okazji, chciałbym Panu Profesorowi serdecznie podziękować za ponad 20 lat naszej współpracy.
prof. dr hab. inż. Andrzej Garbacz
Dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej Politechnika Warszawska
Jedną z najważniejszych cech Profesora jest Jego niezwykle przyjazny stosunek do młodych adeptów budownictwa. Doświadczyłem tego osobiście, rozpoczynając swoją działalność akademicką. Pan Profesor sprawił, że moje zainteresowania zostały ukierunkowane na wykorzystanie metod nieniszczących w diagnostyce konstrukcji betonowych. Wprowadzał mnie w tę tematykę oraz w grono specjalistów badań nieniszczących. Zawsze mogłem liczyć na bezinteresowne wsparcie i rady ze strony Pana Profesora, za co jestem niezmiernie wdzięczny.
Pan Profesor posiada umiejętność łączenia aktywnej działalności zawodowej z hobby, jakim są górskie wyprawy. Mile wspominam wspólne wyprawy na szczyty Tatr podczas niezapomnianych konferencji Kontra, kiedy z przewodnika naukowego stawał się przewodnikiem górskim. Życzę Panu Profesorowi zdrowia i pomyślności, a sobie, żeby móc wykazywać tyle optymizmu oraz radości z życia jak niedościgniony wzór w tym względzie – Pan Profesor Leonard Runkiewicz.
prof. dr hab. inż. Zbigniew Kledyński
Prezes Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa
Profesora Runkiewicza znam od początku mojej zawodowej działalności, ale bliżej poznaliśmy się i współpracujemy od lat kilkunastu, co wynika z różnicy wieku oraz doświadczenia. Profesora zawsze kojarzyłem z działalnością ekspercką, badaniami i oceną stanu konstrukcji, konferencjami rzeczoznawstwa budowlanego oraz promowaniem kadr naukowych dla budownictwa. Imponująca jest Jego aktywność publikacyjna i organizacyjna. Jak sądzę, wynika to z nieustającej otwartości na nowe inicjatywy – z tego, że wciąż mu się po prostu chce. A do tego potrafi!
Z okazji pięknego jubileuszu składam nie tylko wyrazy uznania, ale także życzenia dalszej aktywności i zasłużonej satysfakcji.
