Sekwencje zazębiających się przestrzeni

Głównym założeniem pracowni SLAS podczas rozbudowy budynku Państwowej Szkoły Muzycznej w Jastrzębiu-Zdroju było określenie relacji oraz właściwych proporcji pomiędzy głównymi elementami zadanego programu budynku – salą koncertową, foyer a przestrzenią publiczną w zastanym kontekście urbanistycznym.

Przyjęte założenie urbanistyczne jest wynikiem szeregu analiz oraz scenariuszy. Zdecydowano się na schemat rozbudowy oparty na kontynuacji wolnego przepływu komunikacji pieszej wokół istniejących budynków Państwowej Szkoły Muzycznej oraz nowo projektowanej sali koncertowej. Powstały pomiędzy obiektami plac jest główną przestrzenią publiczną kompleksu budynków placówki. Niższy poziom placu, będący na styku głównego ciągu miejskiego, tj. ul. Kościuszki, tworzy reprezentacyjną, miejską strefę wejściową i jest przedpolem dla projektowanej sali koncertowej. Łączy się on bezpośrednio z zaplanowanym skwerem, który dopełnia rekreacyjną funkcję placu oraz stanowi skrót komunikacyjny do nowego obiektu dla osób korzystających z parkingu. Wejścia techniczne do budynku zostały zlokalizowane z tyłu obiektu. Są połączone z placem parkingowo-technicznym obsługującym salę w zakresie dostarczenia scenografii, instrumentów wielkogabarytowych czy obsługi zaplecza kawiarni. Nowy budynek sali koncertowej reorganizuje, a także porządkuje istniejącą przestrzeń, nadając jej wielowątkowy, publiczny charakter.

Struktura obiektu

Budynek został zaprojektowany na rzucie zbliżonym do kwadratu. Zaoblenia narożników bryły wynikają bezpośrednio z ograniczeń wielkości działki, w wyniku których elewacja obiektu została zbliżona do istniejących ciągów komunikacji pieszej i dostosowana do ich formy, łagodnie prowadząc przechodnia wzdłuż ścian fasady.

Wewnętrzna organizacja programu jest konsekwentnie podporządkowana założeniom urbanistycznym. Położono nacisk na  proste  relacje  trzech  głównych  składników  programu  nowego budynku oraz jego otoczenia, tj. foyer, sali koncertowej oraz  niezbędnej  do  ich  obsługi  przestrzeni  publicznej  –  placu, tworząc z nich sekwencję wzajemnie zazębiających się przestrzeni.  Dla  publiczności  obiekt  jest  dostępny  przez  dwa  wejścia zlokalizowane od strony placu, natomiast uczniowie i artyści dostają się poprzez podziemny łącznik ze szkołą lub wejście techniczne.

Główna strefa wejścia znajduje się w wysokiej na cztery kondygnacje przestrzeni dwupoziomowego foyer eksponującego betonową bryłę sali koncertowej. Przestrzeń ta pozwala na łatwe zrozumienie struktury budynku przez użytkowników, a co za  tym  idzie,  przekłada  się  na  jej  komfortowe  użytkowanie.  Duże przeszklenia w części foyer łączą je funkcjonalnie i widokowo z istniejącą szkołą, placem oraz miastem, pozwalając jednocześnie przechodniom na głęboki wgląd w życie obiektu.

Akustyka sali koncertowej

Kameralna  sala  o  akustyce  naturalnej  może  pomieścić maksymalnie 362 osoby. Ustrój akustyczny sali wykorzystuje motyw łuku (fali) jako elementu najlepiej rozpraszającego dźwięk. Zaprojektowane ściany są pozostawione jako  betonowe,  malowane  farbą  laserunkową  w  kolorze  czarnym. Wykorzystują one konstrukcyjne, akustyczne oraz estetyczne  walory  tego  materiału.  Wykończenie  wnętrza  sali  wokół widowni i sceny wykonano ze sklejki dębowej.

Fasada

Fasada budynku została w całości wykonana z blachy falistej ze  stali  nierdzewnej  polerowanej.  To  materiał  łatwo  dostosowujący się do przyjętych rozwiązań formalnych – zaoblonych narożników  budynku,  gwarantujący  jakość  użytkowania  w czasie, a także odporność na warunki zewnętrzne, w tym wandalizm.  Wysoki  połysk  blachy  subtelnie  neutralizuje  bryłę  obiektu, wzbogacając pionowy ornament podziałów fal fasady odbite światło, zieleń i budynki z najbliższego otoczenia.