PROFILE – BIURO PROJEKTÓW LEWICKI ŁATAK
Biuro Projektów Lewicki Łatak, pracownia założona w roku 1995 przez Kazimierza Łataka (ur. 1962) i Piotra Lewickiego (ur. 1966), jest zdobywcą licznych nagród i wyróżnień, zwycięzcą konkursów m.in. na zagospodarowanie krakowskich placów: Bohaterów Getta, Książąt Czartoryskich, Nowego, Wolnica oraz projekty hali 100-lecia Cracovii przy al. Focha czy kładkę pieszo-rowerową Kazimierz-Ludwinów.
Wyróżniona w prestiżowym konkursie European Prize for Urban Public Space (Barcelona, 2006) przebudowa pl. Bohaterów Getta otrzymała także Urban Quality Award (Frankfurt nad Menem, 2011), natomiast zbudowany we Wrocławiu zespół mieszkalny Corte Verona został nagrodzony Grand Prix w konkursie Piękny Wrocław dla najlepszej realizacji roku 2010, uzyskał wyróżnienie ogólnopolskiej Nagrody Roku SARP 2010 oraz znalazł się w finale przeglądu Życie w Architekturze. Te i wiele innych realizacji pracowni doczekało się publikacji w mediach polskich i zagranicznych. Obaj projektanci w latach 1992–1999 pracowali na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, w latach 2003–2009 prowadzili studio na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych Krakowskiej Szkoły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Obecnie pracują nad przebudową pałacu i Muzeum XX Czartoryskich w Krakowie, rekonstrukcją zamku Zawiszy Czarnego w Rożnowie, budynkami obserwatorium astronomicznego w Niepołomicach i hotelu w Katowicach przy ul. Chorzowskiej oraz kilkoma zespołami budynków mieszkalnych wielorodzinnych w Krakowie (m.in. przy ul. Bochenka, ul. Sosnowieckiej, ul. Stelmachów, ul. Spacerowej). Laureaci Krakowskiej Nagrody SARP za Twórczość Architektoniczną w 2004 oraz Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2018. Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak pracują razem nieprzerwanie od 1988 roku.
1. Motto projektowe i życiowe
Kazimierz Łatak: Znalezienie istoty rzeczy.
Piotr Lewicki: Osiągnąć syntezę.
2. Autorytet/guru architektoniczny
P.L.: Ludwig Mies van der Rohe, Louis Kahn. Stanisław Niemczyk.
K.Ł.: Alvaro Siza Vieira, Kacper Bażanka, Andrea Palladio, Maciej Nowicki…
3. Dom marzeń
K.Ł.: Dom bez właściwości – Oswald Mathias Ungers.
P.L.: Casa Malaparte na Capri. Jedna z willi miejskich przy ul. Wyspiańskiego w Krakowie.
4. Najbardziej udany projekt
P.L.: Szałas na placu Grzybowskim w Warszawie, projekt tymczasowy na Święto Namiotów w roku 2012.
K.Ł.: Ośrodek Akademicki przy ul. Nawojki w Krakowie.
5. Projekt – zjadacz czasu
K.Ł.: …
P.L.: Drobne zlecenie przyjęte tylko dla pieniędzy. Z reguły okazuje się pracochłonne, nieciekawe i mało dochodowe. Klasyczna strata czasu.
6. Pozaarchitektoniczne źródła inspiracji
P.L.: Współczesne malarstwo i rzeźba. Nastrój wyniesiony z czytanych książek.
K.Ł.: Miejsce, roślinność, geologia, historia, malarstwo, rzeźba… piłka nożna.
7. Ulubione rozwiązanie (materiałowe, technologiczne), którego często używam
K.Ł.: Stalowa rama asymetryczna, z jednej strony słup sztywno połączony z belką, a z drugiej przegubowo.
P.L.: Zastosowany materiał jako generator formy budynku.
8. Zaleta i wada architekta, które najbardziej rzucają się w oczy
P.L.: Wrażliwość na proporcje i jakość materiału.
K.Ł.: Umiejętność komponowania.
9. Moja pierwsza nagroda
K.Ł.: Wyróżnienie w III Biennale Architektury w Krakowie (razem z Pawłem Koperskim i Piotrem Lewickim).
P.L.: Pierwsza ocena (bardzo dobry, jedyny w grupie) na zajęciach z projektowania na WA PK. Pierwsze miejsce na liście ocen za projekt semestralny na II roku w Katedrze Architektury Mieszkaniowej WA PK. Pierwsza wystawa projektów na IV roku w Zakładzie Projektowania Architektury Przemysłowej WA PK.
10. Najgorszy budynek/budowla (w moim mieście, w Polsce, w Europie, na świecie)
P.L.: Estakada kolejowa nad ul. Wielicką i Zabłociem w Krakowie.
K.Ł.: Podkolorowywane, współczesne stalowe niemieckie mosty.
