TRADYCJA vs. NOWOCZESNOŚĆ

Rewitalizacja przestrzeni przemysłowych to trend o ogromnym potencjale ekonomicznym i kulturowym. Reinterpretację historii jako podejście wspomagające odnowę obszarów o bogatej przeszłości z powodzeniem stosowano już m.in. podczas rewitalizacji dzielnic historycznych dużych miast Polski. Teraz kolej na nową inwestycję – nowoczesny apartamentowiec Chlebova, który stanie w miejscu pierwszej przemysłowej fabryki chleba w Gdańsku.

Jeszcze kilka lat temu słowo „rewitalizacja” kojarzyło się niemal wyłącznie z koniecznością remontu czy też odbudowy pojedynczych historycznych obiektów architektonicznych, które z biegiem lat utraciły swój dawny blask. Termin ten miał więc charakter jednostkowy. Obecnie zakres znaczeniowy tego pojęcia znacznie się rozszerzył – aktualna definicja rewitalizacji obejmuje bowiem całokształt procesów mających na celu przywrócenie do życia większych przestrzeni miejskich. Mowa tu nie tylko o odnowie stricte architektonicznej. Obiekty objęte rewitalizacją często diametralnie zmieniają swoją pierwotną funkcję –dawne fabryki przekształcane są np. w ośrodki kultury, galerie handlowe czy miejsca spotkań dla mieszkańców i turystów. Współcześnie jest to więc jeden z najpopularniejszych trendów, pozwalający na obudzenie potencjału ekonomicznego oraz kulturalnego obiektów o wyjątkowej architekturze i nierzadko wartościowej historii. W niektórych przypadkach rewitalizacja obejmuje nie tylko pojedyncze obiekty, ale też całe dzielnice, pozwalając tchnąć nowe życie w zaniedbane dotychczas olbrzymie części miasta.

Harmonia epok

Tendencja ta nie mogła umknąć uwadze deweloperów i architektów pracujących nad nową koncepcją architektoniczną budynków użyteczności publicznej i dawnych przestrzeni przemysłowych adaptowanych do innych funkcji. Świadomi rosnącego zainteresowania rewitalizacją, coraz częściej podejmują się realizowania projektów
budynków mieszkalnych będących syntezą nowoczesności, historii i prestiżu. Umiejętne połączenie tych trzech aspektów jest jednak nie lada wyzwaniem, które wymaga od architektów nie tylko umiejętności, lecz także estetycznego wyczucia. Zasadniczy problem polega bowiem na stworzeniu spójnej koncepcji, która poprzez połączenie elementów przeciwstawnych będzie stanowić nowoczesną interpretację historii. Przykładów dobrze przeprowadzonych rewitalizacji można szukać na całym świecie. Do najgłośniejszych należą Hafencity z Hamburga czy Docklands z Londynu. Inną z najbardziej udanych rewitalizacji jest modernizacja XIX-wiecznego budynku Reichstagu, która rozpoczęła się niedługo po zjednoczeniu Niemiec, w 1994 r. Zwycięski projekt brytyjskiego architekta zakładał połączenie tradycji, nowoczesności i, co ciekawe – ekologii. Na szczycie umieszczono stalowo-szklaną kopułę o średnicy 40 m. W jej wnętrzu znajduje się odwrócony ścięty stożek, który nie tylko skupia światło przy