DPS o standardzie europejskim
Dom Pomocy Społecznej nr 1 w Poznaniu projektu Archimedia Architekci & Inżynierowie to przykład nowoczesnego miejsca stałego pobytu, przystosowanego do potrzeb seniorów. Placówka wyznacza nowe wzorce budowania tego typu domów w Polsce, a także spełnia europejskie standardy.
Dom powstał z potrzeby zapewnienia godnych warunków osobom starszym, które nie są już w stanie zadbać o siebie same. Bryła obiektu jest stateczna, zdaje się mocno przytwierdzona do podłoża, wręcz „zakorzeniona”, chcąc dać poczucie bezpieczeństwa swoim podopiecznym. Budynek łączy w sobie cechy kameralnej zabudowy mieszkaniowej oraz szeroki wachlarz funkcji wspomagających. Architektura obiektu synchronizuje się z okoliczną zabudową osiedla mieszkaniowego, nie dając sygnału, że jest domem dla ludzi już „wykluczonych”.
Inspiracją dla projektu była oczywiście architektura skandynawska, która ma bogate portfolio obiektów o podobnej funkcji. Stąd stonowana kolorystyka, ceramiczne i drewniane elementy elewacji oraz wnętrz czy zrównoważone proporcje. Najważniejszym celem było stworzenie obiektu, który bardzo harmonijnie wtopi się w krajobraz nowego osiedla mieszkaniowego zlokalizowanego w stosunkowo młodej dzielnicy miasta. Dominuje tu współczesna architektura deweloperska oraz mieszkania TBS. Zależało nam na tym, aby budynek DPS-u wkomponował się w zastaną strukturę bez dyskomfortu architektonicznego dla mieszkańców osiedla. Obiekt w zamierzeniu koncepcyjnym miał mieć charakter architektury mieszkaniowej bez narzuconej dominacji nowej formy. Wycofanie i próba osiągnięcia harmonijnego krajobrazu architektonicznego były nadrzędne dla projektu celem osiągnięcia koegzystencji mieszkańców osiedla oraz mieszkańców DPS-u.
Potrzeba poczucia przynależności
Obiekt pogrupowano w siedem tzw. familii. Każda z nich składa się zaledwie z kilku jedno i dwuosobowych pokoi, w których może zamieszkać maksymalnie 15 osób. Każda familia jest oznaczona osobnym kolorem (odpowiednio oznaczono wejście, poręcze wzdłuż ciągów komunikacyjnych ułatwiających poruszanie się, poręcze dla osób z niepełnosprawnościami w łazienkach przy pokojach, grafiki czy cyfry na drzwiach) – co ułatwia seniorom orientację w przestrzeni placówki. Familie mają osobne wejścia z zewnątrz dla członków rodzin.
Pensjonariusze każdej z familii mają do dyspozycji (swój wewnętrzny) pokój dzienny, jadalnię, aneks kuchenny, główną łazienkę kąpielową oraz pralnię z suszarnią. W pokojach zainstalowano telewizję, internet i radiowęzeł. Każdy ma taras lub balkon oraz węzeł sanitarny z wyposażeniem dla osób z niepełnosprawnościami. Parterowe tarasy otoczono żywopłotem, który oprócz walorów estetycznych pełni funkcję kontrolną, a także zapobiega samowolnemu oddaleniu się osób z demencją i chorobą Alzheimera.
Najwyższy standard opieki
Pokoje mieszkalne wyposażono w system przyzywowy, dzięki któremu osoby obłożnie chore mogą wzywać personel. Obiekt ma windy z możliwością przewozu chorych w łóżkach. Poszerzono również odpowiednio korytarze z uwzględnieniem materiałów przyjaznych osobom z demencją i niedowidzącym. Szeroka przestrzeń wewnętrzna umożliwia swobodne manewrowanie wózkiem. Windy mają oznakowanie w alfabecie Braille’a, wypukłe cyfry oraz symbole, a także komunikaty głosowe. W obiekcie zastosowano szerokie drzwi tak, by można swobodnie korzystać z wózków inwalidzkich, a nawet transportować seniorów obłożnie chorych w ich łóżkach rehabilitacyjnych na tarasy czy do przestrzeni wspólnych.
Zaangażowanie zmysłów
Zastosowano duże okna – wszystkie do podłogi, aby zapewnić dużą ilość światła dziennego. Nadmiar nasłonecznienia w upalne dni można ograniczać roletami oraz przesuwnymi, ażurowymi panelami na balkonach. Teren wokół budynku i w patio przeznaczono na zieleń rekreacyjną. Chodniki na terenie w większości pozbawiono krawężników tak, by seniorzy mogli bezpiecznie schodzić z nich np. na trawnik. Roślinność zapewnia atrakcyjne urozmaicenie, począwszy od ścieżki sensorycznej, poprzez łąki: lawendową oraz kwietną. Obiekt ma również salę do ćwiczeń i rehabilitacji, a także zewnętrzną siłownię.
Przestrzenie na budowanie relacji
Centralnym punktem łączącym całą społeczność DPSu jest dwukondygnacyjny hol z otworem łączącym wizualnie oba poziomy. Projekt uwzględnia również angażowanie podopiecznych w aktywności rozwijające talenty. W obiekcie zlokalizowano pracownie: kulinarną, ceramiki (z piecem do wypalania gliny), terapii zajęciowej oraz kinocafe. Wewnątrz bryły znajdują się trzy patio z tarasami i kojącą roślinnością w postaci buków kolumnowych.
