Norma akustyczna w biurach – jak projektować zgodnie ze sztuką?
Obowiązująca od 2018 r. w Polsce norma akustyczna znacząco zaostrzyła wymagania w zakresie izolacyjności akustycznej w budynkach i wprowadziła obowiązek ich przestrzegania, podkreślając, jak kluczową kwestią jest projektowanie przestrzeni z uwzględnieniem ochrony przed hałasem. Z punktu widzenia architekta na pierwszy rzut oka obliczenie parametrów w trakcie projektowania powierzchni może wydawać się skomplikowane. W rzeczywistości jednak, korzystając ze wsparcia renomowanych producentów posiadających w portfolio szeroką gamę przebadanych produktów, nie taki diabeł straszny, jak go malują.
Niezależnie od tego, gdzie przebywamy, prawie zawsze jesteśmy wystawieni na pewien poziom dźwięków z otoczenia. Gdy stają się one uciążliwe, nazywamy je „hałasem”. Jego źródłami mogą być zarówno maszyny i urządzenia, środki transportu, jak również sam człowiek. Hałas ogranicza komfort, a także ma z zasady negatywny wpływ na efektywność wykonywanych czynności. Dotyczy to również miejsc pracy.
Dlatego obligatoryjna od 1 stycznia 2018 r. norma PN-B-02151-3:2015-10 określa m.in. wymagane parametry izolacyjności akustycznej dla różnego charakteru pomieszczeń biurowych – inną izolacyjność akustyczną muszą więc mieć przegrody w „zwykłych” pokojach biurowych, a inną w salach konferencyjnych czy gabinetach dyrektorskich.
W przypadku przegród wewnętrznych kluczowe znaczenie ma wskaźnik RA,1 (uwzględniający częstotliwości dla typowego hałasu, przed którym chronimy dane pomieszczenie), jaki w przypadku zastosowanych wyrobów musi być równy bądź wyższy od tego, który wynika z projektu.
RA,1 = Rw + C (gdzie C ≤ 0)
Dla przegród wewnętrznych wyznacza się wskaźniki jednoliczbowe Rw i C, metodami podanymi w normie PN EN ISO 717-1:2013. Każdy wyrób przebadany pod kątem izolacyjności od dźwięków powietrznych według wytycznych normy badawczej PN-EN ISO 10140-2 posiada określone powyższe wskaźniki. Rw – wskaźnik ważony izolacyjności akustycznej właściwej przegrody C – widmowy wskaźnik adaptacyjny, poprawka uwzględniająca oddziaływanie dźwięków typowych dla wnętrz budynków, widmo hałasu bytowego.
Jednostką parametru jest decybel [dB]. Im wartość jest wyższa, tym lepsza izolacyjność akustyczna całego układu (wartość ta określa stopień redukcji natężenia dźwięku po drugiej stronie przegrody).
Izolacyjność akustyczna przegrody między pomieszczeniami w budynku jest wypadkową izolacyjności drogi bezpośredniej i wszystkich występujących w konkretnym przypadku dróg bocznych, dlatego wartość ta dla przegrody istniejącej w fizycznej lokalizacji w budynku jest czasem mniejsza od izolacyjności akustycznej wzorca tej przegrody określonej w warunkach laboratoryjnych. Stąd wymagania normatywne wobec konstrukcji określa się wskaźnikiem R’A,1 – oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej ściany w budynku, uwzględniając wpływ bocznego przenoszenia dźwięków [K].
R’A,1 = RA,1 – K
Współczynnik przenoszenia bocznego K powinien zostać wyznaczony
jeszcze na etapie projektowania (mając największą wiedzę nt. specyfiki konstrukcji budynku), a tym samym znając wymagania normy odnośnie do R’A,1, określić minimalną wartość wskaźnika RA,1 zgodnie z przeznaczeniem budynku.
Fot. arch. Glass System Polska
