Stadion ŁKS Łódź – dekada realizacji

mgr inż. arch. Marcin Kulpa, dr inż. arch. Piotr Łabowicz

Stadion ŁKS Łódź to niezwykle czasochłonna i trudna inwestycja. Od czasu początku realizacji, tj. 2012 roku, trzykrotnie zmieniły się warunki techniczne, a wiele uzgodnień się przedawniło. Po dekadzie działań projektowych oraz budowlanych udało się sfinalizować budowę czterotrybunowgo stadionu III kategorii ekstraklasy wraz z biurowcem, parkingiem i halą sportową.

Plan

Od niepamiętnych czasów teren między al. Unii Lubelskiej i Bandurskiego był strefą sportu oraz rekreacji. W 2009 r. pojawiła się myśl, aby w miejscu starego stadionu ŁKS wybudować obiekt na 33 tys. widzów, klasy Elite. Ta myśl zmaterializowała się w formie konkursu architektonicznego, którego finalistą było biuro Perbo-Projekt z Krakowa.

Po dokładniejszej analizie zdecydowano, że ze względu na wysokie koszty utrzymania powstanie jednak stadion dla 22 tys. widzów oraz samodzielna hala treningowa o pojemności 3 tys. widzów, mające utworzyć wraz z Atlas Areną uzupełniający się funkcjami kompleks. Drugą zmianą była decyzja o lokalizacji nowego stadionu na północ od starego. Ogłoszono następny przetarg. Zwycięzcą okazało się konsorcjum firm Mostostal Zabrze z BUDUS SA z Gliwic. Zaś zwycięską koncepcję opracował zespół projektowy Perbo-Projekt wraz z biurem DIG Sowińscy z Gliwic. Przedmiotem opracowania miał być stadion na 16 tys. widzów z możliwością rozbudowy do 22 tys.

Realizacja

Po uzyskaniu niezbędnych pozwoleń, podczas finiszu prac nad projektami wykonawczymi, wszystkich zaskoczyła niespodziewana upadłość członka konsorcjum (BUDUS SA). Wszelkie prace zostały natychmiast przerwane. Inwestor rozpoczął poszukiwania nowego wykonawcy, lecz deklarowali oni w dostępnym budżecie budowę zaledwie jednej trybuny stadionu (głównej, czyli tej najdroższej), przy wykonaniu dokumentacji tak, aby możliwe było jej „zaetapowanie”. Ogłoszono zatem kolejny przetarg publiczny, który wygrała firma Mirbud SA. Wraz z Zespołem Perbo podjęła się przeprojektowania i wybudowania trybuny o pojemności 5600 widzów. Czym prędzej przystąpiono do prac budowlanych. W 2014 r. oddano do użytkowania trybunę główną wraz z nowym boiskiem, hucznie ją otwierając. Mimo sukcesu kibice nadal zadawali pytanie: kiedy będzie gotowy cały stadion? Tylko ten etap kosztował 96 milionów złotych.

Plan B

Inwestor zdecydował się na ogłoszenie przetargu na wyłonienie projektanta, którego zadaniem była optymalizacja wcześniej wykonanego projektu hali treningowej, pozwalającego na obniżenie kosztów budowy. Została nim firma Bonares, która zaprosiła zespół Perbo-Projekt do opracowania tej dokumentacji. W wyniku prac powstał właściwie nowy projekt hali z obróconym układem widowni względem pierwotnego pomysłu, tylko ogólnie przypominający pierwowzór. Zrezygnowano z budowy garażu podziemnego oraz przewiązki łączącej halę ze stadionem. Dzięki nowemu projektowi udało się wyłonić wykonawcę, który za 36 mln zł wybudował halę oddaną do użytkowania w 2018 r. Udało się także zrealizować parking naziemny na1000 samochodów (w miejscu starej płyty stadionu, mający obsługiwać widzów Atlas Areny oraz stadionu).

Ostatni etap

Pozostało do realizacji dokończenie stadionu. Stąd w 2018 r. w wyniku ogłoszenia kolejnego przetargu wyłoniono wykonawcę – firmę Mirbud SA, której zadaniem było wykonanie stosownej dokumentacji projektowej stadionu, obejmującej kolejne trzy trybuny o docelowej pojemności 18 tys. widzów. Dodatkowo, co było nowością względem pierwotnego planu strategicznego, biurowca klasy B w podtrybuniu „czwartej”, północnej trybuny stadionu.

Finalne parametry

Pomysłem wiodącym na ruch widzów na obiekcie stadionu było „podniesienie” ich poprzez cztery szerokopasmowe schody na 1. piętro, a także poprzez dookolne obejście ich do poszczególnych womitoriów. Dzięki temu zabiegowi uzyskano separację strumienia widzów względem osób korzystających z usług i innych funkcji zlokalizowanych w przyziemiu stadionu. Dla dodatkowego zabezpieczenia tychgrup ludzi elewację stadionu (z wyjątkiem trybuny głównej) „owinięto” woalem z siatki stalowej. Dzięki zastosowaniu dachu membranowego uzyskano wrażenie lekkości, mimo jego znacznych rozmiarów, oraz transparentności.

Finalnie powstał czterotrybunowy Stadion III kategorii ekstraklasy z całkowicie zadaszoną widownią, zaprojektowaną jako układ równoległych dźwigarów kratownicowych wspornikowych z odciągami w kształcie litery V do gruntu, krytych membraną PVC, z odwodnieniem wykonanym poprzez pogrążone leje wykształcone w membranie. Obiekt został wykonany w technologii żelbetowej monolitycznej z częściową prefabrykacją (słupy, belki podaudytoryjne, widownia). Z kolei budynek biurowca w technologii monolitycznej ze stropodachem płaskim. Obiekt stadionu spełnia bieżące wymagania ochrony przeciwpożarowej, a także wymogi licencyjne wynikające z najnowszego podręcznika PZPN-u.