SPAJANIE ARCHITEKTURĄ

Kładka w Dobczycach, poprowadzona nad niewielką, lecz stromą oraz dość głęboką doliną, miała za zadanie połączyć dwa miejsca, ale i pozwolić na oglądanie oraz podziwianie otaczającego krajobrazu i jego przyrody.

KAZIMIERZ ŁATAK, PIOTR LEWICKI
Architekci, Założyciele Biura Projektów Lewicki i Łatak

Dobczyce są niewielkim miastem w południowej części Polski, założonym w średniowieczu, położonym w pagórkowatym terenie, w sąsiedztwie mieszanych lasów, wzbogaconym przez sztuczne jezioro – zbiornik wody pitnej dla nieodległego Krakowa. Prezentowana kładka połączyła drogę znajdującą się na tamie zbiornika ze ścieżkami prowadzącymi na Wzgórze Staromiejskie, miejsce dawnego miasta z kilkoma starymi budynkami, fragmentem murów miejskich oraz ruinami zamku królewskiego. Projekt objął to skalne wzgórze utworzone przez lokalne piaskowce i łupki z charakterystyczną dla tego miejsca teksturą oraz kolorem, porośnięte trawami, krzewami i drzewami, sąsiadujące z potężną budowlą hydrotechniczną wykonaną z betonu i stali oraz wodami – rozległym jeziorem z zalesionymi, dzikimi brzegami przed zaporą i skontrastowanym z nim strumykiem u jej podnóża. Tak różnorodnie ukształtowany teren z bogatą florą oraz fauną jest szczególnym miejscem, często odwiedzanym zarówno przez mieszkańców miasta, jak i przez innych – pieszych i rowerzystów.

Fot. Juliusz Sokołowski