PREZENTACJA WSPÓŁCZESNYCH BIUR ARCHITEKTONICZNYCH – BIURO ARCHITEKTONICZNE BARYCZ I SARAMOWICZ
Rafał Barycz i Paweł Saramowicz są architektami, doktorami nauk technicznych w specjalności projektowania architektury mieszkaniowej i użyteczności publicznej oraz teorii architektury. W 1991 roku wychowankowie grazkiej i weneckiej szkoły architektonicznej założyli w Krakowie Biuro Architektoniczne Barycz i Saramowicz.
Są autorami kilkudziesięciu innowacyjnych budynków z segmentu architektury użyteczności publicznej, mieszkaniowej wielorodzinnej, willowej i rezydencjalnej, edukacji, sportu oraz rekreacji, przemysłu i handlu, jak również wnętrz. Zostali uhonorowani licznymi nagrodami architektonicznymi. Twórczości Barycza i Saramowicza poświęconych jest kilkaset publikacji w literaturze fachowej. W 2002 roku Barycz i Saramowicz byli współtwórcami Wydziału Architektury i Sztuk Pięknych Krakowskiej Akademii Andrzeja Frycza Modrzewskiego, gdzie prowadzą mistrzowską klasę projektową. Cenieni wychowawcy młodzieży architektonicznej są promotorami wielu prac dyplomowych. Rafał Barycz jest m.in. członkiem Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej Miasta Krakowa oraz Kapituły Konkursu dla Młodych Architektów miesięcznika „Builder”. Ogłosili kilkadziesiąt publikacji w kraju i za granicą poświęconych zagadnieniom nowoczesnego projektowania architektonicznego.
dr arch. Rafał Barycz „Piękno jest blaskiem prawdy” Konsekwencją masowej produkcji dóbr, umasowienia kultury symbolicznej i komercjalizacji świata stała się homogenizacja architektury, która kiedyś była dobrodziejstwem, a dziś przestaje podobać się społeczeństwom. Każdy rozwinięty naród chce zaznaczyć swą odrębność. Biuro Architektoniczne Barycza i Saramowicza posiada zdecydowaną wizję kształtu współczesnej architektury. Architektura nowoczesnej Polski w XXI wieku musi być awangardowa i hipernowoczesna, a przy tym odrębna, nie naśladowcza, lecz czerpiąca z własnej historii i tradycji. Wyrasta bowiem z kultury i w relacji do niej buduje swą tożsamość. Modernizacja przestrzeni przy zachowaniu autonomii i oryginalności jest podstawowym zadaniem polskiej myśli architektonicznej. Świat będzie cenił nas tylko wtedy, gdy stworzymy własną, niepowtarzalną wartość. Należy próbować dążyć do tego, by architektura była niczym muzyka Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego – szczytowe osiągnięcia w wymiarze uniwersalnym, a przy tym naznaczone oryginalnym rodzimym piętnem. Naszą filozofię projektowania próbujemy zamknąć w maksymie Augustyna z Hippony o tym, że „piękno jest blaskiem prawdy”, co w architekturze wyraża się w celowości i właściwym odczytaniu potrzeby społecznej. Dobrze zaplanowana budowla będzie prawdziwym ogniskiem pełnym szczęśliwych ludzi. Oazą lepszego życia, która przywraca godność jednostce. Niezależnie od tego, czy zbudujemy budynek z kamienia, betonu licowego, wysoko przetworzonych membran czy prostej dranicy, zawsze prawdziwym podmiotem architektury jest człowiek i jego psychofizyczne potrzeby, a przyszłością świata jest architektura.
